“Mijn kinderen groeien op in Nederland, maar ze zijn ook voor de helft Portugees. We vinden het heel belangrijk dat ze hier opgroeien maar dat we ook naar onze ‘tweede’ identiteit kunnen, naar Portugal. En dat we dat deel van wie ze zijn ook meegeven. Nu dringt het tot ons door dat onze kinderen een dubbele identiteit geven een luxe is, een enorme meerwaarde van het Europa waarin we leefden vóór de coronacrisis. En, dat we bijvoorbeeld kunnen kiezen om hun hier te laten opgroeien en naar school te gaan, maar dat we later, als we minder of niet meer hoeven te werken naar Portugal terug kunnen. Die vrijheid en openheid, die kunnen we nu plots ‘zien’, nu het tijdelijk is afgenomen.”
Bron: gesprek en reflectie
